رافا ئل کانسل میراندا ! یکی از رهبران جنبش استقلال طلبا نه ی "پورتوریکو" است.او یکی ازپنج ملی گرایی است که به خاطر فعالیت هایشان در راه استقلال " پورتوریکو" هر یک بیش از 25 سال از عمر خود رادر زندان های ایالات متحده سپری کرده اند.
رافائل کانسل میراندا درسال 1954 به همراه آندرس فیگوئرواکورد را واروین فلورس و لولیتا لبران در اعتراض به ایالات متحده ، تظا هرات مسلحا نه ای را درکنگره ی ا یالات متحده آمریکا در واشنگتن دی سی برپا کردند تا بدین وسیله افکار عمومی بین المللی را نسبت به وضعیت استعماری" پورتوریکو" جلب کنند. هرچهار نفر به زندان های طویل المدت از پنجاه وشش سال تا هشتا دویک سال محکوم شدند. چها رسال قبل ازآن[1950]، اسکار کولاتزو گریزیلو تورسولا مسلحانه به قصر بلر ، اقامتگاه موقت هاری ترومن، رئیس جمهور وقت ا یالات متحده، یورش بردند تورسولا در حمله کشته شد.کولاتزو به اعدام محکوم شد.اما پیرو درخواست های بین المللی برای استیناف ،محکومیت او حبس ابد تقلیل یافت.
این پنج ملی گرای پورتوریکویی طویل المدت ترین محبو سین زندان های قاره آمریکا شدند.
دراوایل دهه ی1970 فعالیت گسترده ای در سرتا سر جهان برای آزادی این پنج زندانی اسقلال طلب آغاز شد وگسترش یافت.این مبارزه بخشی از خیز ش مجدد مبارزات استقلال طلبانه ی" پورتور یکو" وهمگام بود با مخالفت انفجا ر آمیز با جنگی که ایالات متحده علیه مردم ویتنام به راه انداخته خیزش مبارزات آزادیبخش سیاهپو ستان و چیکانوها(ملیت ستمدیده مکز یکی تبار در ایالات متحده.) و مبارزات زنان برای تساوی حقوق،دولت ایالات متحده ،بالاخره تحت تأثیر فشار های درحال افزایش بین المللی، این زندایان سیاسی وطن پرست را آزاد کرد.درسال 1978 ،جیمزکارتر،رئییس جهوروقت آمریکا، فیگوئروا را درحالی از زندان آ زاد کرد که وی دراثر ابتلا به سرطان در حال مرک بود. چها ر تن دیکر در سال 1979 آزاد شدند. هنگامی که آنان راهی وطن خود "پورتریکو"بودن با استقبال پرشور 2500 نفر در شیکا گو ،3000 نفر درنیویورک و7000نفردرفرودگاه سان خووان در "پورتوریکو" مواجه شدند.
کانسل میراندا "از آن زمان تاکنون به مبارزات خود ادامه داده وفریاد خود را درکسب استقلال وطنش به گوش جهانیان رسا نده وخواهان آزادی آن دسته از زندانیانی شده است که به خاطر فعالیت های متما یل به استقلال طلبی در زندان های ایالات متحده به سر میبرند. مبا رزه برای آزادی پانزده ملیگرا " پورتوریکویی" حمایت بین المللی را به سوی خود جلب کرد است. این زندانیان به طویل المدت ترین محبو سین جهان تبد یل شده اند.
رافائل کانسل میراندا درسال 1954 به همراه آندرس فیگوئرواکورد را واروین فلورس و لولیتا لبران در اعتراض به ایالات متحده ، تظا هرات مسلحا نه ای را درکنگره ی ا یالات متحده آمریکا در واشنگتن دی سی برپا کردند تا بدین وسیله افکار عمومی بین المللی را نسبت به وضعیت استعماری" پورتوریکو" جلب کنند. هرچهار نفر به زندان های طویل المدت از پنجاه وشش سال تا هشتا دویک سال محکوم شدند. چها رسال قبل ازآن[1950]، اسکار کولاتزو گریزیلو تورسولا مسلحانه به قصر بلر ، اقامتگاه موقت هاری ترومن، رئیس جمهور وقت ا یالات متحده، یورش بردند تورسولا در حمله کشته شد.کولاتزو به اعدام محکوم شد.اما پیرو درخواست های بین المللی برای استیناف ،محکومیت او حبس ابد تقلیل یافت.
این پنج ملی گرای پورتوریکویی طویل المدت ترین محبو سین زندان های قاره آمریکا شدند.
دراوایل دهه ی1970 فعالیت گسترده ای در سرتا سر جهان برای آزادی این پنج زندانی اسقلال طلب آغاز شد وگسترش یافت.این مبارزه بخشی از خیز ش مجدد مبارزات استقلال طلبانه ی" پورتور یکو" وهمگام بود با مخالفت انفجا ر آمیز با جنگی که ایالات متحده علیه مردم ویتنام به راه انداخته خیزش مبارزات آزادیبخش سیاهپو ستان و چیکانوها(ملیت ستمدیده مکز یکی تبار در ایالات متحده.) و مبارزات زنان برای تساوی حقوق،دولت ایالات متحده ،بالاخره تحت تأثیر فشار های درحال افزایش بین المللی، این زندایان سیاسی وطن پرست را آزاد کرد.درسال 1978 ،جیمزکارتر،رئییس جهوروقت آمریکا، فیگوئروا را درحالی از زندان آ زاد کرد که وی دراثر ابتلا به سرطان در حال مرک بود. چها ر تن دیکر در سال 1979 آزاد شدند. هنگامی که آنان راهی وطن خود "پورتریکو"بودن با استقبال پرشور 2500 نفر در شیکا گو ،3000 نفر درنیویورک و7000نفردرفرودگاه سان خووان در "پورتوریکو" مواجه شدند.
کانسل میراندا "از آن زمان تاکنون به مبارزات خود ادامه داده وفریاد خود را درکسب استقلال وطنش به گوش جهانیان رسا نده وخواهان آزادی آن دسته از زندانیانی شده است که به خاطر فعالیت های متما یل به استقلال طلبی در زندان های ایالات متحده به سر میبرند. مبا رزه برای آزادی پانزده ملیگرا " پورتوریکویی" حمایت بین المللی را به سوی خود جلب کرد است. این زندانیان به طویل المدت ترین محبو سین جهان تبد یل شده اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر