سه دسته سود جو وجود دادند که از توده زنان بهره ها برده اند . آنها با زبان بازی وفریب کاریِ خود زنان را وادار کرده اند که درجستجوی زیبائی ، پول خود را به جیب شان سرازیرکنند:
1.آنهائی که با دستکاری دربدن زنان می خواهند آن را به اندازه استاندرد ومُد پسند درآورند؛
2.آنها ئی که پوست واین اندام دستکاری شده را با لوازم آرایش ، رنگ ها لو شین ها عطرها وغیره می آرایش یا رنگ آمیزی می کنند؛
3. آنهائی که این اندام دستکاری شده ورنگ آمیزی شده را با لباس ها وجواهرات آخرین مد وغیره می پوشانند.
درگروه نخست ، اگر زنی بخواهد زیبا شود باید وزن واندازه معینی داشته باشد وحتی یک اونس بیشتر وکمتر نباشد. واندازه دور باسن ، دور سینه وکمر او دلخواه باشد . اگر ز نی با این الگوی ماشین وار تفاوت داشته با شد دیگر جز و زیبایان به شمار نمی رود. درنتیجه زنا ن که با نمونه دلخواه خط تولید تفاوت داشته باشند به رنج و اندوه همیشگی دچار خواهند شد. زنان کارمند وکارگر ، نگران وسرخوده از بارسنگین زندگی جامعه سرمایه داری که از ریشۀ ناکامی های خود آگاه نیستند ، همیشه به این سو گرایش دارد که زشتی و بی ریختی خیالی خود را سر چشمه همه مشکلات خویش بد انند وقربانی عقده حقارت بشوند. از این رو هزاران و دهها هزار ومیلیون ها نفر به سوی آرایشگران وفریب کاران آرایشی می شتابند وپول را که به سختی به دست آورده اند ،به صندوق آنها می ریزند. استاندرد های زیبائی اندام ازطریق ستارگان هالیورود ومسابقه های ملکه زیبائی ادامه می یابد وبر سر آن هیاهو وجنجال بر پا می شود .«زیبایان» برگزیده جلوی چشمان هیپنوتیسم شده توده های انبوه زنان با استفاده از ابرار های گوناگون رژه می روند : روی پرده سینما ، تلویزیون ،و درمجله های خوش ظاهر امّا کم محتوا .« یک شکلی ویک نواختی این «زیبائی ها» تکان دهنده است» چند گونگی را که اصل اساسی زیبائی واقعی است زدوده اند وهیچ رگه ای ازآن به جا نمانده است ،همانند نان شیرینی های فراوان که خمیر وقالب پخت آنها یکسان باشد و دارای یک مارک باشند . دررده دوم ،فروشندگان لوازم آرایش ورنگرزان وآراسشگران این پوست های به دقت کنترل شده قرار دارند .
شاید تنها کارگران کار خانه های این تولید کنندگان بدانند که مواد خام گوناگون ارزان قیمتی راکه این تولید گان در شیشه یا بطری ریخته و به ده دالر می فروشند همان مواد را فروشگا ههای پائین شهر در شیشه یا با طری نموده و ده سنت ارائه می دهند . برای آدم های ساده دل و زود باور ، شیشه ده دلاری می بایستی چیزی جادوئی با تائیر وییژه باشد که در کالا های ارزان قیمت یافت نمی شود .آگهی های بزرگ را میگویند ،پس این گمان درست است . این زنان بیچاره فشار مالی زباد بر خود هموار میکنند تا این فراورده های جادوئی را به دست آورند به امید اینکه از زنی کارمند به زنی وارث مال و ثروت شبیه شوند . سر انجام ، سود جویان مۀً گزینش عزاب آوری در برابر زنان نهاده اند آیا باید چیزی با دودام بخرند یا یک مۀ زودگزر را ؟ ثروتمندان ، که هر دو کار را می توانند انجام دهند ،نمایش مسخره مۀ شبانه روزی ترتیب دادهاند ، مۀٍ صبح ، بعد از ظهر ، میهمانی کوکتل ، عصر ، شب وهنگام خواب . آنها برای «هرموقعیت»یک مۀ دارند و «موقعیت ها»بی شمارند . علاوه بر این ، به مجموعه ای گسترده از لوازم تزئینی جنبی و کمکی نیاز دارند تابا هر چیز که آنها فکر می کنند به آنها « می آ ید»جور باشد .واین کوهی ار مد ها که هفته زنان را زیر فشار گذاشته - شاید هفته دیگر ، ماه دیگر ویا فضل دیگر- با فرمان مُد تازه ، کهنه وقد یمی شود . نمونه خوبی دربارۀ اینکه آیا زنان آنچه را که نیاز دارند میخرند ویا نیازبه خرید را به اجبار در آنها به وجود میآورند را در مقاله ای چاب شده در«نیویورک تایمز» میتوان یافت . دراین مقاله گفته می شود که «کیستین دیور» طراح لباس ثروتمندان ، که سبک های او به شکل ارزان تری برای زنان تنگدست کپی می شود ، این توان را دارد که یک شبه دامن پنچاه میلیون از زنان آمریکائی را بالا بکشد ، یا آن را پاۀین بکشد ویا هر دو کار بکند . سه یاچهار اینچ تفاوت در اندازه پای دامن ، برای زئی که می خواهد در سر کار خود اهل مُد جلوه کند ، می توان فاجعه باشد . شاید برای ثروتمندان دورانداختن لباس ها وخریدن لباس های جدید گونه ای سرگرمی باشد اما برای طبقه تنگدست هرینه سنگینی دردارد. پس وقتی میگویند که زنان حق دارند از لوازم آرایش ، مد وغیره برای تن دردادن به این بهره کشی را به روشی دریابند ، زنان را میتقیم به دام تبلیغات و روال کار سرمایه داری می اندازند . زنان پیشگام ، که گوشنندگان پیشرو دگرگوئی اجتماعی هستند ، هرگزنیاید ، حتی ناگاهانه این مسا بقه جاه طلبا نۀ مد را تقویت کنند ، وظیفه آ نها رسوا کردن آدمهای رذل و پستی است که از قربائی کردن زنها سود می برند .
نوشتهٍ خانم ایو لین رید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر