سلیمان کبیر نوری
میـبینم مـــــن میبیــنم مــــن
ابر ســیـــــه ابر سیـــــــــــه
ابرســــیــــه َو بال تـــــار
دامن کــشیده از جــــــنوب
پر میکــشد پر میکشـــــــــد
ابر ســیه پر میکشــــــــــــد
* * *
امیال و آل نا خلـــــــــــــف
سیل ســـــــیاه نا خلــــــــف
این نا خلف این کیـــــنه توز
این کینه توز این سینه سـوز
ویران گر و عصیان گـــــــــر
این دشمن علم و هنـــــــــــر
پر میکشد پر میکشـــــــــــد
* * *
سیل ســـــــیاه نا خلــــــــف
این نا خلف این کیـــــنه توز
این کینه توز این سینه سـوز
ویران گر و عصیان گـــــــــر
این دشمن علم و هنـــــــــــر
پر میکشد پر میکشـــــــــــد
* * *
سحر سیه چهر ســـــــــــــیه
بــر مـــرز ها بــر کوه هـا
بر دشت و دامان وطـــــــــن
پر میکشد پر میکـــــــــشد
* * *
این لشکر جهل سیـــــــــــه
طاعـون قـــــــــــــــرن 21
ناسور خونین دیــــــــــــگر
با یاری غول سیــــــــــــــه
غول جهانگیــــــــر سیـــــه
غول جهان خوار سیــــــــه
غول سیاه نفــــــت گـــــــاز
با سازوبرگ لحظه هــــــا
بر میهینــــم پر میکشـــــــد
* * *
طاعـون قـــــــــــــــرن 21
ناسور خونین دیــــــــــــگر
با یاری غول سیــــــــــــــه
غول جهانگیــــــــر سیـــــه
غول جهان خوار سیــــــــه
غول سیاه نفــــــت گـــــــاز
با سازوبرگ لحظه هــــــا
بر میهینــــم پر میکشـــــــد
* * *
در میهـــنم در میهنــــــــــــم
اشک نخشکـــــیده زچشـــم
زخم هنوز است خون چکان
غـــــم نــــکو چـــــــیده زدل
درد تـــــــنیده استـــــــخوا ن
جغد سیاه کور و مســـــــــت
بار دیگر سر میکـــــــــــــشـد
بر میهنــــــــم پر میکـــــــشد
* * *
ای وای بر تو ای میهنـــــــم
ای وای به تو هم میهنــــــــم
ماتم ســـــــرا اخــــر چــرا؟
باز اگــــــر ابــــــر ســـــــیه
باز بــــــپو شـــــــدت قبا
روز سیه سر میرســــــــــــد
ما تم و غم بر میکشـــــــــــد
* * *
ای وای به تو هم میهنــــــــم
ماتم ســـــــرا اخــــر چــرا؟
باز اگــــــر ابــــــر ســـــــیه
باز بــــــپو شـــــــدت قبا
روز سیه سر میرســــــــــــد
ما تم و غم بر میکشـــــــــــد
* * *
ای هــــــــم وطن ای هم وطن
تا پر کشـــــد ابـــر ســـــــیــــه
دستان بدســــت هـــم دهــــــــیم
با هم شویم ، یک تن شـــــــویم
دیوار شویـــــم دیوار شـــــــویم
دیوار چون پولاد شـــــــــو یــم
یا این که چون ســــــیلاب شویم
سیلاب شویم ســـــیلا ب شویــم
ســـــیلاب تو فـــــنده مهیــــــب
سر کش ، خشن ، بی باک شویم
عصیان شویم عصیان شویم
بر ابر ها طوفان شو یــــــــم
یا اینکه ما چون رعد و بـــر ق
رعد سیاه سوزان شــــــو یم
آتش زنیـــــم بر تیره گــــــی
آتش به تیر ســـتان شویـــم
مانع زهر کابــــــوس شویـم
از تـــــــنگناها دور شویـــم
* * *
آنگه درخـــــــشد آفـــــــــتاب
خورشـــــــــید با انوار نــاب
بر میهنـــــــم بر میهنـــــــــم
آنــــگه بـــــیاید لبـــــــــــخند
بر چهر هر هم میهنـــــــــــم
آنــــگه بــــهار زنــــدگـــــی
آیــد به جــــای تیــــره گـــی
گل های رنگیـــــــن بهــــار
بر دشت و دامان وطــــــــن
بر کوه بو ســتان و طـــــــن
بر میهــــــنم بر میهنـــــــــم
خورشـــــــــید با انوار نــاب
بر میهنـــــــم بر میهنـــــــــم
آنــــگه بـــــیاید لبـــــــــــخند
بر چهر هر هم میهنـــــــــــم
آنــــگه بــــهار زنــــدگـــــی
آیــد به جــــای تیــــره گـــی
گل های رنگیـــــــن بهــــار
بر دشت و دامان وطــــــــن
بر کوه بو ســتان و طـــــــن
بر میهــــــنم بر میهنـــــــــم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر